Als we ons hebben afgemeld bij de pakistaanse autoriteiten en het land uit mogen, komen we 2 nederlandse meiden tegen. De globelgirls(.nl) zijn met hun bus op reis en gaan weer richting Nederland. Dan komen we bij de grensoversteek naar India.

En zo’n mooie grens hebben we nog nooit gezien. Mooie tuinen, prachtige soldaten in pak en grote tribunes. Een paar dagen later maken we mee waarom er tribunes bij de grens zijn. Elke avond worden aan beide kanten van de grens de vlaggen gestreken. Dat gaat gepaard met duizenden schreeuwende en zingende Pakistanen en Indiase mensen. De soldaten voeren en leuk showtje op, schreeuwen en stampen wat en dan gaan al die duizenden mensen weer naar huis.

Als wij de indiase bodem betreden met de fietsen worden we al snel gespot door een cameraploeg. Deze ploeg heeft net een reportage gemaakt van de eerste busverbinding tussen Lahore en Amritsar. Voor India en Pakistan een bijzonder moment. De tv-ploeg wil net hun spullen opruimen , maar voor ons komen de camera’s nog even te voorschijn. Een interview volgt en als we wegfietsen rent er een camerman nog zo’n 200 meter met ons mee. “Slowly slowly”, roept de cameraman.

In Amritsar bezoeken we de Gouden Tempel. Dit is het heiligdom van de Sikhs. De Sikhs-mannen zijn een hele bezienswaardigheid om te zien. Ze dragen een prachtige tulband met daaronder veel haar. De mannen mogen van het geloof hun hele leven geen haar eraf knippen! Kleine jongetjes lopen al met een knotje op het hoofd. Ook de baarden worden niet geknipt. Veeeel haar dus! Voordat we de tempel betreden moeten de schoen uit gaan we door een waterbad om de voeten te reinigen en moet Steven er dit keer ook aan geloven: iedereen, man en vrouw moet een hoofddoek op. Pelgrims uit heel India komen naar de Gouden Tempel. De tempel zelf bestaat uit 750 kg goud en ligt midden in een meer waar de pelgrims zich in komen wassen. We lopen een rondje om het meer en kijken naar alle pelgrims en hun rituelen.

Als we Amritsar verlaten fietsen we door het groene Punjab. Onderweg komen we veel pelgrims tegen die te voet naar de tempel gaan. Engels praten ze vaak niet, maar zij vinden het net zo leuk om ons te bekijken als wij hun. Als we een foto maken van een pelgrim en hem vervolgens het resultaat laten zien op de digi, begint hij helemaal te stralen.

Langzaam verandert het groene landschap in het droge land en zand. Ook wordt het weer wat heuveliger en dat is wel lekker na het vlakke landschap. De kamelen komen van alle kanten te voorschijn. Vaak trekken ze karren en het is elke keer weer fantastisch om een kameel in te halen. Als je achter de kar fietst zie je de grote zwabberpoten en als je dan naast een kameel rijdt en omhoog kijkt zie je de heerlijke verwaande en trotse kop van het beest.

Na 6 fietsdagen komen we in Bikaner. We vinden en erg leuk hotel, met allemaal verschillende kamers en een heerlijke tuin. De eigenaar vertelt ons dat er nog een ander fietsstel is. Rob en Lucie uit Gaanderen zijn twee weken eerder dan ons vertrokken en op weg naar China. Al sinds vertrek hebben we af en toe contact via de mail en voor ons is het erg leuk om hun site te lezen. (www.travelbybike.ismijnpassie.nl) Het is wel erg grappig om elkaar hier te ontmoeten. Leuk om elkaars verhalen te horen, we hebben heel wat te kletsen. ’s Avonds eten we met elkaar en krijgen we een spectaculair optreden van een poppenspeler te zien. De volgende dag bezoeken we met zijn vieren de Tempel van de Ratten. Tussen alle ratten door en hun uitwerpselen proberen we de tempel te bekijken. De ratten zien er niet heel fris uit en na het bezoek deponeren we onze sokken in de prullenbak…….

Na een paar dagen zwaaien we Rob en Lucie uit. Wij blijven nog een paar dagen in Bikaner en genieten van het heerlijke hotelletje. We geven de fietsen een flinke beurt, want die zitten onder het zand. Volledig uitgerust stappen we weer op de fiets om naar Jodhpur te fietsen. We genieten van alles om ons heen, maar moeten wel blijven opletten op het verkeer. De bussen en vrachtwagens vinden namelijk dat zij de baas op de weg zijn en wijken voor niets en niemand. Af en toe is de berm voor ons de enige optie.

Tien kilometer voor Jodhpur vinden we en erg leuk guesthouse. Een grote tuin met een aantal hutjes daar omheen. We mogen er gratis onze tent opzetten. Als de zoon van de baas vraagt of we ook wat willen eten, worden we uitgenodigd voor de bruiloft van zijn zus. Naast het guesthouse is het feest en wij zijn van harte welkom. Dit keer mogen we samen, want in India is het niet gescheiden. De vrouwen dragen allemaal prachtig gekleurde jurken en sieraden. Na de ringceremonie is het tijd voor zang en dans. Vrienden en familieleden doen dansjes op allemaal liedjes uit de Bollywoodfilms. Erg leuk om te zien. Daarna volgt een fantastisch diner. Veel mensen komen even een praatje met ons maken en vooral de kinderen vinden het erg spannend dat wij er zijn. ‘ s Avonds duiken we moe ons tentje in.

Al slingerend gaan we door de kleine straatjes van Jodhpur op zoek naar een slaapplaats. Het hotel waar we komen heeft alleen nog een plaatsje op het dak in een tent. Als we het plekje zien en elkaar aankijken knikken we gelijk ‘ja’. We hebben een fantastisch uitzicht op de blauwe huizen van Jodhpur en op het fort dat op een rots van 125 meter ligt. Het fort bekijken we en paar dagen later en is erg mooi. Met een audiotour komen we op een leuke manier wat te weten over de geschiedenis. Het is een erg maf gezicht om iedereen met koptelefoon op te zien lopen. We vinden Jodhpur een erg gezellige stad. Leuke straatjes, leuke winkeltjes en aardige mensen.

In Jaitaran, een klein dorpje slapen we in het enige hotel wat er te vinden is. Als we ’s ochtends wakker worden voelt Steven zich niet erg lekker. We besluiten toch te gaan, maar na 30 km kan Steven zijn stuur bijna niet meer recht houden zo beroerd is hij. In het eerste dorpje wat we tegen komen regelen we een jeep die ons naar Phuskar brengt. We worden voor het hotel van onze keuze afgezet en gelukkig hebben ze een kamer voor ons. Steven slaapt de hele middag en voelt zich ’s avonds al een stuk beter. Ik heb nergens last van……..denk ik, totdat ik wakker word en me beroerd voel…….Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten en beide een “Delhibelli” opgelopen. Maar we heben een heerlijk plekje om weer helemaal gezond te worden. Een heerlijke tuin, gezellige mensen en een leuk dorpje. Phuskar is het heilige dorp van de hindoes. Het is gelegen rond een meer en er zijn veel tempels. In het dorp is vlees, ei en bier verboden. Als we ons beiden weer goed voelen beklimmen we een berg waar bovenop een tempel staat.

Lahore – Amritsar: 64 km
Amritsar – Zira : 84 km
Zira – Muktsar: 92 km
Muktsar – Ganganagar: 110 km
Ganganagar – Suratgarh: 79 km
Suratgarh – Lunkaransar : 110 km
Lunkaransar – Bikaner : 78 km
Bikaner – Nagaur: 120 km
Nagaur – Mandore : 134 km
Mandore – Jodhpur: 13 km
Jodhpur – Jaitaran: 90 km
Jaitaran – Phuskar: 28 km fiets, daarna met jeep.