Phnom Phen is de eerste “echte” stad die we in Cambodja tegenkomen. Er is veel verkeer op de wegen en de gebouwen zijn vaak hoger dan 2 verdiepingen. Toch is het relatief klein en fietsen we met gemak tussen de chaos op straat door.

Het kost ons even tijd om een plekje voor de nacht te vinden aangezien veel goedkope opties vol zitten. Na een nacht in een echte cheapie vinden we een plek in het Okay Guesthouse waar we tussen de backpackers een prima kamer vinden.

Over een paar weken rijden we Thailand binnen en onze planning is om hier iets van 2 maanden te zijn. Om dit mogelijk te maken gaan we naar de Thaise ambassade en vragen we hier een visum aan. Normaliter krijg je bij de grens ook een visum alleen is deze maar voor een maand geldig. Door nu een visum aan te vragen hoeven we straks niet meer moeilijk te doen met verlengingen. Terwijl we een paar dagen op onze visa wachten bekijken we Phnom Phen en alles wat er te zien is.

We lopen van ons guesthouse in een uur tijd naar de Tuol Sleng gevangenis. Van oorsprong was dit een school waar kinderen vrolijk naartoe gingen om in een vertrouwde omgeving bezig te zijn met hun toekomst. In 1975 is het schoolcomplex overgenomen door de Khmer Rouge en diende het als een gevangenis met de naam S-21. Een kippenvel bezoek wacht ons zodra we de met prikkeldraad omgeven binnenplaats oplopen. In 4 jaar tijd hebben er meer dan 10.000 mannen, vrouwen en kinderen vastgezeten op verdenking van misdaden tegen het Khmer regime. Van alle gevangenen hebben 7 het overleefd toen Phnom Phen door de Vietnamesen werd bevrijd. Alle andere mensen zijn uiteindelijk gestorven door mishandeling, ziekte of gedood in “the killing fields”.

In de eerste ruimtes waar we binnenlopen staan de geraamtes van bedden met een enkele zwartwit foto van de gestorven persoon die daar werd aangetroffen tijdens de bevrijding. Er hangt een zware stilte binnen de muren en het is misselijkmakend te bedenken hoe hier geleden is. We lopen langs rij na rij met zwartwit foto’s van de mensen die vastgezeten hebben. Ik zie een moeder van 28 met een 9 maanden oude baby, er zijn kinderen in alle leeftijden. Allen kijken ze me angstig aan en de onwetendheid op wat komen gaat is bij ieder in de ogen te lezen. Er is gemarteld, verkracht en gemoord binnen de muren van Tuol Sleng. Voor Marlous en mij is het een eye opener te zien dat het pas in 1980 ophield te bestaan. Rondlopen in S-21 maakt veel duidelijk over de periode dat de Khmer Rouge aan de macht was.

Naast Tuol Sleng bezoeken we een aantal markten en slenteren we veel rond door de straten van Phnom Phen. Er zijn veel bedelaars en straatverkopers die op de een of andere manier geld proberen te verdienen. Tijdens een van onze wandelingen komen we bij een restaurantje terecht wat gerund wordt door voormalig straatverkopers en bedelaars. De inkomsten van het restaurant gaan volledig naar een kindertehuis zodat de kinderen daar naar school kunnen, eten en liefde kunnen krijgen. Er is ’s avonds een dansvoorstelling van de kinderen uit het kindertehuis en hier genieten we volop van. Als we de kinderen volledig gelukkig zien dansen zitten Marlous en ik even niet in Cambodja maar zijn we in het Noble House met de kinderen daar.

Na 5 dagen Phnom Phen is het klaar om eens op zoek te gaan naar de zee die ergens in het zuiden schijnt te liggen. We fietsen in een dag naar Takao waar we in een simpel guesthouse slapen. Onderweg zijn we een Australische moeder en dochter tegengekomen die eveneens dit stuk aan het fietsen zijn. We slapen in hetzelfde guesthouse en het is leuk om over Australië te kunnen kletsen. Na Takao volgt een mooi stuk richting Kep. We zien wat rijstvelden op de oevers van rivieren en hebben de eerste kleine heuvels van Cambodja te pakken. Via een kleine weg komen we uiteindelijk in Kep wat het oude Monaco van het franse Cambodja geweest moet zijn. Na 15 maanden alleen maar land is het prachtig om die grote plas water weer eens te zien. Bij de eerste mogelijkheid gaan we even naar de zee om hem te voelen en in de verte te kunnen staren. Hierna nog even een klein stukje verder op zoek naar een slaapplaats. Het strand valt helaas wat tegen en de zee is ietwat vervuild. Zwemmen stellen we nog even uit maar we genieten ontzettend van de krabbenmarkt die aan de waterlijn is. Grote manden vol krabben worden aangedragen voor de liefhebber. Daarnaast zien we kleine roggen en zelfs een aantal haaitjes. Alles kan en mag hier blijkbaar gevangen worden.

Het is een klein stukje fietsen naar Kampot wat onze volgende stop is. Onderweg stoppen we even om te kijken hoe de mensen uit een dorpje een olifant voeren. Hierna door naar het rivierstadje. Eenmaal in Kampot zien we niet echt iets nieuws, is het nog vroeg en lokt het witte strand van Sihanoukville wel heel erg. We besluiten nog even een stukje door te fietsen zodat we morgen niet zo ver meer hoeven. Het even door fietsen houden we aardig lang vol en eind van de middag rollen we Sihanoukville binnen.

Sihanoukville bezit een viertal bekende stranden waarvan Otres Beach een van de rustigere stranden schijnt te zijn. Wij hebben wel zin in een relaxte strandvakantie en sturen in de richting van Otres Beach. We komen terecht bij een strandtent dat door een Zweed gerund wordt. Hij geeft aan dat we gratis bij hem mogen kamperen tussen zijn bungalows. Dit laten we ons geen tweemaal zeggen en binnen een halfuur hebben we ons huisje ingericht met de opening op nog geen 10 meter van de zee. We staan praktisch op het strand en hebben een echte plek gevonden waar we heerlijk weg kunnen dromen.

* Phnom Phen – Takao: 77km;
* Takao – Kep: 108km;
* Kep – Sihanoukville: 128km