In Luang Prabang is het heerlijk bijkomen van onze bikkeltocht door de jungle. We slenteren door de vele leuke straatjes en langs de Mekong, bekijken een aantal tempels en genieten van een stokbroodje met echte camembert.

’s Avonds zijn we te vinden op de nightmarket waar je heerlijk laotiaans kunt eten en langs allerlei stalletjes kunt dralen. In een sportwinkel vinden een nieuw fietscomputer, want mijn oude heeft het midden in de jungle begeven. Na drie dagen zijn we weer helemaal klaar voor een vervolg door Laos.

De kilometers na Luang Prabang gaan behoorlijk op en neer door de bergen. Met glad asfalt onder de wielen kunnen we weer lekker om ons heen kijken en de hele dag groeten we naar alle kinderen die superenthousiast staan te zwaaien als ze ons zien aankomen.
We overnachten in Kiou Ka Cham in een guesthouse waar we van de eigenaresse een emmer met heet water krijgen om ons te wassen. Dit is heerlijk want het koelt ’s avonds behoorlijk af op deze hoogte. We kruipen dan ook diep in de slaapzakken en staan de volgende ochtend vroeg op om verder te gaan. Na een lange klim wacht er een heerlijke afdaling op ons en kijken we uit op prachtige rotsen die met hun puntige vormen het landschap sieren.

Het berglandschap maakt plaats voor een wijdser stuk rond Kasi en na alle heuvels en bergen van de laatste tijd is dat ook wel even lekker. In Vang Vieng vinden we een leuk bamboehutje aan de rivier. Het guesthouse wordt gerund door een erg vriendelijke man uit Noorwegen, die ons een beetje wegwijs maakt in het dorp. Hij vertelt over de ‘TV straat’ en wij kijken hem een beetje verbaasd aan. Als we later het dorp inlopen zien we met eigen ogen wat hij heeft bedoeld: op grote kussens hangen hier toeristen onderuitgezakt te kijken naar afleveringen van Friends. Dit schijnt de hele dag te kunnen onder het genot van een ‘happy shake’. Wij hebben meer zin iets actiefs en huren een kajak voor de volgende ochtend.

Wat overdag een heerlijk rustig plekje was verandert ’s nachts in een partyplek. We trillen bijna uit ons hutje door de muziek en schreeuwende mensen. We moeten er wel om lachen en besluiten om de volgende onze spullen te pakken verder te gaan. Maar eerst gaan we nog kajakken. Samen met een sportieve gids tillen we onze kajak naar het heldere water van de rivier. Ik denk even dat het nog hard peddelen wordt, maar door de stroming in het water hoeven we bijna niks te doen. De eerste stroomversnellingen zijn best een beetje spannend en ook al houden we het niet helmaal droog, we krijgen de smaak te pakken.

Na een mooi stuk natuur komen we weer een fenomeen van Vang Vieng tegen: tuben.
De eerste toeristen zitten al in een binnenband en laten zich met de stroming meevoeren. Aan de oever van de rivier zijn allemaal cafeetjes gebouwd waar het bier koud staat. Wij blijven lekker in onze kajak zitten en vinden ergens een rustig plekje waar we een verfrissende duik in het water nemen. Als we het dorp naderen zien we zonnebadende dames liggen. Wij vinden het niet echt passend in dit land en laten Vang Vieng achter ons op zoek naar het Laos waar we zo van genieten. Na 25 km fietsen komen we aan bij een meer en vinden we een slaapplek. Bij het onder gaan van de zon kijken we uit op de vissers van het dorp en spelende kinderen.

Het is ongelofelijk hoeveel fietsers we elke dag tegen komen van Luang Prabang naar Vientiane. Mensen uit Belgie, Duitsland, Nieuw-Zeeland en Nederland. De hele reis komen we bijna geen fietsers tegen en in Laos stikt het ervan. Het is leuk om even een praatje te maken met andere fietsers en verhalen uit te wisselen. Met Vientiane op de kilometerpalen beginnen we een beetje af te tellen en lijkt het ons een prima plan om de resterende 136 km in een keer te doen. Als we een fietsende engelsman tegen komen die ons vertelt dat de rest van de route zo ‘plat als een pannenkoek’ is kijken we elkaar aan en besluiten het dan ook maar te doen.

Er blijken nog wel wat hobbels in de pannenkoek te zitten, maar Vientiane komt in zicht. Het vinden van een guesthouse in de hoofdstad is nog niet zo makkelijk. Veel zit al vol, de goedkopere kamers hebben vaak geen ramen of zijn niet schoon. Na heel wat bezoekjes vinden toch we een onderkomen en ploffen we neer op een fijne kamer vlakbij de Mekong.

Na Rome, Athene, Istanbul, Teheran, Delhi en Kathmandu is de hoofdstad van Laos wel even anders. Met maar 300.000 inwoners en alleen maar laagbouw is Vientiane niet echt een wereldstad, maar voelt het meer als een knus dorp. We regelen een visum voor Cambodja en verlengen het visum van Laos voor twee weken. Ook vragen we per internet een visum aan voor Australie. Hier worden we weer geconfronteerd met de westerse regels, want we moeten een gezondheidstest ondergaan om Australie in te mogen. Omdat we meer dan 3 maanden in Nepal en China geweest zijn moeten we een foto laten maken van onze longen om TBC uit te sluiten. We bezoeken de australische kliniek en krijgen te horen dat onze longen er helemaal schoon uitzien.
Oud en Nieuw vieren we in een restaurant in Vientiane met een internationaal gezelschap en de beste rockband van Laos. Vorig jaar zaten we het oude jaar uit in Pakistan, dit jaar knallen we het nieuwe jaar in in Laos.

Na een week vertoeven in Vientiane hebben we weer erg veel zin om verder te gaan richting het zuiden van het land. Bij het uitfietsen van de stad rijden we door de Arc de Triomphe die van een afstandje nog wel indruk maakt, maar van dichtbij minder imposant is door het eenvoudige, grijze cement. Het maakt allemaal niet uit want wij gaan kilometers trappen en komen zo weer op een mijlpaal: 20.000 kilometer!

Het landschap is mooi, maar niet heel indrukwekkend. We blijven ons verbazen over het perfecte asfalt en de kilometers gaan lekker snel. Af en toe zien we de Mekong stromen, die steeds maar groter wordt. Er lopen grote kuddes koeien en geiten langs de kant van de weg en soms worden we vergezeld door fietsende jongeren op weg naar school.
In Savannakhet houden we een rustdag en ontmoeten we twee mannen uit Australie. Ze zijn ook op de fiets, maar hun vakantie zit er bijna weer op. Het leuke van Australiers is dat ze ons bijna allemaal uitnodigen als ze onze plannen horen. We hebben zo al heel wat adresjes die we kunnen bezoeken.

Na de snelle en makkelijke kilometers verlaten we het mooie asfalt van Highway 13 en gaan we oostwaarts richting het Bolaven Plateau. Dit gebied staat bekend om zijn koffieplantages en mooie natuur. We rijden over het rode zand en het stof waait weer om de oren als er een voertuig voorbij komt. In de dorpjes liggen de koffiebessen te drogen en als we verder fietsen ontdekken we de plantages met de koffieplanten. De mensen die we tegenkomen steken hun duim de lucht in. De kinderen staan hier weer met grote ogen te kijken naar de buitenlanders die hun houten hutten passeren. Voorzichtig zwaaien ze en komt er een glimlach te voorschijn. Als we voorbij zijn horen we ze giechelen.

In de bossen rondom Tadlo zijn de mensen weer erg gewend aan buitenlanders. De kinderen begroeten ons met: “Hello schoolpen?!” en de prijzen zijn weer hoger. Ook hier vinden we een erg leuk houten hutje bij de rivier. We hebben uitzicht op een van de watervallen en op het dorpsleven wat zich vooral afspeelt bij het water. We geven onze fietsen een flinke poetsbeurt en springen van steen naar steen bij de hardstromende rivier.

* Luang Prabang – Kiou Ka Cham: 79 km
* Kiou Ka Cham – Kasi: 96 km
* Kasi – Vang Vieng: 59 km
* Vang Vieng – Thahua: 26 km
* Thahua – Vientiane: 137 km
* Vientiane – Tha Bok : 97 km
* Tha Bok – Paksan: 56 km
* Paksan – Nam Thone: 92 km
* Nam Thone – Tha Kek: 110 km
* Tha Kek – Savannakhet: 138 km
* Savannakhet – Pakxong: 76 km
* Pakxong – Khong Xedon: 109 km
* Khong Xedon – Tadlo: 68 km