Terwijl wij hebben genoten op het prachtige eilandje is er prima op onze fietsen gepast. We klikken alle tassen erweer op en fietsen langs de oostkust richting het zuiden. De eertse grote plaats die we tegenkomen is Kuala Terrenganu.

Als we ’s avonds een rondje door Chinatown lopen zien we een twee meter lange varaan in een put zitten. We kunnen het dier eens goed bekijken, iets dat op de fiets vaak niet lukt. Dan horen we vaak iets wegschieten en zien met mazzel een glimp. De oostkust bestaat vooral uit veel grote resorts. Deze schijnen in de weekends allemaal overvol te zitten met mensen uit Kuala Lumpur. De resorts worden afgewisseld met immens grote olieraffinaderijen. Echt mooi is het niet om naar te kijken, het is wel indrukwekkend, want het gaat kilometers achter elkaar door.

In Kuantan verlaten we de oostkust om een doorsteek te maken. Tijdens een ontbijtje schiet me opeens te binnen dat het laatste stukje fietsen niet zo makkelijk ging. Als we mijn fiets inspecteren ontdekt Steven een grote scheur in mijn achterste buitenband. Na meer dan 10.000 kilometer met deze band gefietst te hebben vervangen we de band en kunnen we weer op pad.
We hebben nog wat korte dagen voor de boeg om in Kuala Lumpur te komen. Tenminste dat denken we. Als we vanuit Maran vertrekken op weg naar het olifantencentrum lijkt het allemaal wat anders te lopen. Na 80 km is er nog steeds geen afslag naar het centrum. Uiteindelijk vinden we de juiste weg over het smalle asfalt en werken we ons de steile hellingen op. We worden ingehaald door een olifant in een vrachtauto en weten dat we goed zitten. Helaas valt het centrum nogal tegen. Het is net een circus, waar je even op een olifant mag zitten, met een olifant mag zwemmen en een olifant wat suikerriet mag geven. Voor onze tent is geen plaats, maar we worden verwezen naar het hertenpark. Als we daar aankomen worden we midden in de jungle afgezet. Leuk…….maar de muggen knallen op ons af, het is nogal modderig en we horen onweer in de verte. Één blik is genoeg en we stappen weer op de fiets. Na een paar kilometer barst de bui los en vinden we net op tijd een afdakje. Steven denkt een shortcut te weten en zo belanden we op een klein landweggetje dat niet op de kaart staat.

Er zijn bijna geen dorpjes en we hebben niet veel tijd meer tot het donker wordt. Terwijl we een broodje pindakaas eten stopt er een auto. De man vraagt of alles goed is en zegt dat we wel moeten opschieten omdat het zo donker gaat worden. We vertellen hem dat alles goed gaat komen en zwaaien hem na. Niet veel later hebben we een lift te pakken. De fietsen en de bepakking liggen in de pick-up, terwijl wij luxe airco hebben. De mannen zetten ons af bij een groot kruispunt en zeggen dat het nog zo’n 10 km zal zijn naar een plaatsje met een hotel. Het is donker aan het worden , dus lampen op, hesjes aan en rustig fietsen over de vluchtstrook van de weg. We worden nog even gestopt bij een politie-controle, maar de politiemannen zijn alleen maar in voor een gezellig praatje. Met 148 km op de teller ploffen we moe neer op een kamer in Bentong, halen nog een hapje eten en vallen daarna snel in slaap.

We moeten nog een mooie heuvelrug over om de hoofdstad van Maleisië te bereiken. We klimmen ’s ochtends langs een riviertje over een leuk rustig weggetje naar de top. Daarna dalen we heerlijk af totdat de skyline van Kuala Lumpur in ons vizier komt. We zien de twintowers boven alle gebouwen uitsteken en rijden richting centrum. Het is even zoeken naar Chinatown, waar veel hotelletjes zijn. Als we eenmaal onder de rode lampionnen doorrijden nemen we snel een kamer. We zijn moe en hebben geen zin om lang te zoeken. Helemaal tevreden zijn we niet en de volgende dag gaan we op zoek naar iets leukers. Als we een hotel inlopen staat er een westers stel bij de bali.

We kijken elkaar aan en bij allevier valt de mond open van verbazing. Het zijn Marcel en Claudine uit Canada die we onderweg al 2 keer zijn tegen gekomen. Wat een toeval om elkaar hier weer te zien. We gaan ’s avonds met ze uit eten en besluiten daarna om de KL tower te beklimmen. Marcel weet een leuk binnendoorweggetje. We gaan dwars door een donker park en als we bijna onder de toren staan staat er een hoog hek voor ons. Daar klimmen we over heen en dan staan we onder de toren die 421 meter de lucht in steekt. Een zware beklimming wordt het niet, met een lift worden we supersnel omhoog gebracht. Het uitzicht is geweldig over Kuala Lumpur ‘by night’.

In Kuala Lumpur staat nog een verrassing op ons te wachten. Mario Visser, een buurman uit de tijd dat ik in Norg woonde, heeft voor ons een dag sightseeing geregeld! Via zijn bedrijf heeft hij contacten in de stad en heeft hij de plaatselijke manager gevraagd om ons Kuala Lumpur een beetje te laten zien. We bellen Wendy op als we in de stad zijn en zij nodigt ons gelijk uit om uit eten te gaan. Samen met haar man en dochtertje gaan we naar de chinees. Het is heel gezellig en wel even wennen om weer met stokjes te eten……ik laat een stuk vis midden in mijn thee vallen. Na het eten krijgen we een tour door KL langs bijna alle belangrijke gebouwen. De volgende middag bezoeken we een tinfabriek, waar we een rondleiding krijgen en vervolgens gaan we naar de Batu Caves. Dit is een belangrijke pelgrimsoord voor Hindoes waar je via steile trappen de grot ingaat. Dan worden we nog meegenomen naar de IKEA. De IKEA? Ja de IKEA, want jullie willen vast wel zweedse gehaktballetjes eten! Oke! En zo eindigen we onze speciale tour in de welbekende groothandel en smullen we van de balletjes.

De dagen die we nog hebben vertoeven we veel in het KLCC complex waar we met de metro heen gaan. Het park is leuk om mensen te kijken en om omhoog te kijken naar de grootste twintowers van de wereld. Met 451.9 meter zijn er geen andere twintorens die er boven uit steken en we weten kaartjes te bemachtigen, waarmee we naar de 42ste verdieping gebracht worden en over de skybridge mogen lopen. Zo lopen we van de ene toren naar de andere toren en worden we vervolgens dringend verzocht om weer naar de begane grond te gaan, omdat de volgende groep alweer klaar staat.

Dan is het tijd voor een beetje shoppen en dat wil wel lukken in de grote winkelcentra die Kuala Lumpur rijk is. Als we na een dagje shoppen terugkomen op onze kamer missen we onze bidons. Ik had ze die ochtend schoongemaakt en ze stonden te drogen……….de schoonmaker is in de kamer naast die van ons bezig en ik vraag of hij onze kamer ook heeft schoongemaakt. Hij vertelt trots dat hij dat gedaan heeft. En de bidons? Dat waren toch gewoon lege flessen en die heeft hij weggegooid………..

In Kuala Lumpur krijgt onze reis een andere wending. Na meer dan een jaar in Azië te zijn hebben we beide het gevoel dat het tijd is voor iets anders. We kijken allebei erg uit naar Australië, naar een wat westersere mentaliteit en gewoon wat anders. We besluiten om niet naar Borneo af te reizen, maar om door te fietsen naar Singapore om vanuit deze stad naar Darwin te vliegen. De tickets naar Australië zijn makkelijk om te boeken en op 21 mei gaan we Azië verlaten en vliegen we naar “Down Under”!

Kuala Besut- Kuala Terrenganu: 109 km
Kuala Terrenganu – Kerteh: 123 km
Kerteh – Kuantan: 101 km
Kuantan – Maran: 79 km
Maran – Betong: 148 km
Betong – Kuala Lumpur: 76 km